Actueel

Succesvolle beeldende therapie speelt in op behoeften cliënt

di 16 mrt 2021

Beeldende therapie – schilderen, tekenen, met klei werken of meer algemeen creatief bezig zijn ondersteund door een beeldend therapeut – heeft vaak een positief effect op psychosociale problemen van kinderen en jongeren. Vooral het gedrag van de therapeut blijkt daarbij het verschil te maken.

Onderzoekers van de Open Universiteit en verschillende andere Nederlandse onderzoeksinstituten inventariseerden de wetenschappelijke literatuur over beeldende therapie voor kinderen en jongeren. Ze selecteerden 37 studies waarin werd gewerkt met uiteenlopende materialen, technieken en opdrachtvormen. Van familierelaties tekenen, vormen kleien tot collages maken of verhalen vertellen met zelfgemaakte poppen.

Het duidelijkste verschil tussen de therapieën zat hem niet zozeer in de gebruikte werkvormen, maar in het gedrag van de therapeut. Dat verdeelden de onderzoekers in niet-leidend (waarbij de therapeut zich volgend/faciliterend opstelde), leidend (meer actief en sturend) en gemengd. Deze gedragsstijlen van de therapeuten bleken een significant effect te hebben op het succes van de behandeling. De therapeuten met een gemengde stijl bereikten het beste resultaat over de hele linie van psychosociale problemen. Die pasten hun aanpak aan, aan de behoeften van de cliënt.

Welke materialen, vormen en technieken worden toegepast binnen beeldende therapie, lijkt er volgens de onderzoekers minder toe te doen. Wat succesvolle therapieën met elkaar gemeen hebben, is juist responsiviteit: het flexibel kunnen afstemmen van het gedrag van de therapeut, technieken, vormen en materialen op de behoeften en problematiek van de cliënt. (bron: Open Universiteit)

Het onderzoek werd gepubliceerd in Frontiers in Psychology: Bosgraaf, L., Spreen, M., Pattiselanno, K., & Hooren, S. van (2020). Art Therapy for Psychosocial Problems in Children and Adolescents: A Systematic Narrative Review on Art Therapeutic Means and Forms of Expression, Therapist Behavior, and Supposed Mechanisms of Change. Frontiers in Psychology, 11. DOI=10.3389/fpsyg.2020.584685